συνδιήκω

Μ

ακολουθώ κάτι ως συνέπεια, συνακολουθώ («ὅσα τῷ τῆς ὁδοιπορίας μακρῷ συνδιήκει», Ευστ. Πον.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + διήκω «εκτείνομαι, διέρχομαι»].